وجود استخوان یا همان تیغ در لابه لای گوشت برخی ماهیان موجب شده​ گروهی از مصرف کنندگان علاقه کمتری به مصرف ماهی نشان دهند؛ بویژه در نواحی غیرساحلی که ماهی به صورت سنتی سهم کمتری در سبد غذایی مردم دارد، این موضوع در کنار بو ​و​طعم خاص گوشت ماهی به ذائقه همگان خوشایند نیست. همواره کارشناسان برای این گروه، استفاده از ماهیانی که تیغ های کمتر و درشت تری در گوشت دارند، یا بخوبی فیله می شوند توصیه می کنند. تیلاپیا از جمله ماهیانی است که بخوبی فیله می شود و گوشتش تیغ ندارد. البته در مقایسه با بسیاری از ماهی های پرورشی و دریایی پرطرفدار در ایران مثل قزل آلا یا ماهی سفید، فاقد آن طعم و مزه ای است که از ماهی انتظار می رود، اما بی تیغی فیله آن و همین طور نزدیکی مزه آن به مزه گوشت مرغ موجب شده تا از بازار خوبی در ایران برخوردار باشد. اگر تا به حال تیلاپیا مصرف نکرده اید، کافی است به نزدیک ترین سوپرمارکت یا فروشگاه های زنجیره ای سر بزنید و ببینید چند درصد از حجم ماهی منجمد موجود در فریزرهای آنها را فیله تیلاپیا به خود اختصاص داده است؛ مسلما حجم عرضه، حاکی از میزان تقاضا در بازار است و ماجرا وقتی جالب تر می شود که بدانید سال گذشته شش هزار تن فیله تیلاپیا از چین و دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا وارد بازار مصرف داخلی شده است! بر اساس آخرین آمارهای فائو سالانه چهارمیلیون تن تیلاپیا تولید می شود که در این بین چین با ۳۶ درصد از سهم تولید، همچون دیگر تولیدات شیلاتی اش در رتبه یکم جهان قرار دارد. پس از چین، مصر، اندونزی، برزیل، تایلند، بنگلادش، فیلیپین، تایوان​ و ویتنام در رتبه های بعدی از نظر حجم پرورش تیلاپیا قرار دارند؛ کشورهایی که از نظر اقلیمی، اقلیم حاره ای یا تحت حاره ای دارند یا در مناطقی از آنها شرایط گرمسیری بخوبی مهیاست. کشور آمریکا عمده ترین واردکننده و بزرگ ترین بازار مصرف تیلاپیا در جهان است. پیش بینی فائو نشان می دهد تا سال ۲۰۳۰، حجم تولید تیلاپیا در جهان تا حدود ۱۵ میلیون تن افزایش خواهد یافت که نیمی از آن را چین تولید خواهد کرد.