ميگو

ميگو جانورى آبزى از خانواده سخت پوستان است كه به طور عمده در آب‌هاى گرم زندگي مي‌كند و برخي از گونه‌هاي آن نيز در آب‌هاي سرد و شيرين يافت مي‌شود و به منظور توليد گوشت در محيط‌هاى مصنوعى نيز پرورش داده مي‌شود. در ايران ميگوهاي خوراكي آب شور در درياي عمان و خليج فارس زندگي مي‌كنند. اين آبزي كف زي است و به همين دليل در نواحي نسبتا كم عمق يافت مي‌شود. اين نوع ميگو را دريايي مي‌نامند كه به وسيله لنج و كشتي با تورهاي ويژه صيد شده و به ساحل حمل مي‌شود و در ساحل، برحسب اينكه عمل‌آوري شود و يا به صورت تازه به بازار مصرف انتقال يابد به دو دسته ميگوي تازه و منجمد تقسيم‌بندي مي‌شود. 
نوع ديگر ميگو، ميگوي پرورشي است كه طي سال‌هاي اخير در سواحل خليج فارس و درياي عمان و حتي به صورت محدود نيز در سواحل استان گلستان با استفاده از آب دريا كه به‌وسيله كانال به سمت مزارع هدايت شده در محيط استخرهاي خاكي پرورش داده مي‌شود كه در حقيقت همان ميگوهاي بومي‌دريايي است كه در اين استخرها به صورت مصنوعي پرورش داده مي‌شود. گوشت اين نوع ميگو تفاوتي با نوع دريايي آن نداشته بلكه از نظر كيفيت و شرايط بهداشتي برتري‌هايي نيز نسبت به ميگوي دريايي دارد.

ارزش غذايي ميگو 

ميگو يكي از آبزيان خوش خوراك محسوب مي‌شود كه در تغذيه انسان به‌عنوان يك منبع پروتئين دريايي اهميت زيادي دارد واز لذيذترين غذاهاي دريايي است. از نظر مقايسه‌اي نسبت به ساير غذاهايي كه پروتئين زيادي دارند، مانند گوشت ماهي و گروه ماكيان ، ميگو كالري كمتري دارد. پروتئين موجود در ميگو كيفيت بالايي داشته و حاوي تمام اسيدآمينه‌‌هاي لازم جهت رشد است. پروتئين ميگو همانند ساير جانوران دريايي به دليل نداشتن بافت همبند به راحتي هضم مي‌شود. براي گروه‌هايي از مردم مانند افراد مسن كه در جويدن و هضم غذا مشكل دارند، غذاي حاوي ميگو گزينه مناسبي براي تامين پروتئين روزانه آنها است.
ميزان كلسترول در 100گرم ميگو حدود دوسوم ميزان كلسترول در يك تخم‌مرغ 50 گرمي ‌است. يعني در وزن مساوي، ميزان كلسترول ميگو يك سوم كلسترول تخم‌مرغ است. با اين تفاوت كه در ميگو، ميزان اسيد چرب اشباع كه براي سلامت مضر است، صفر است كه مي‌تواند به كاهش كلسترول خون كمك كند. 
بر اساس تحقيقاتي كه در دانشگاه راكفلر آمريکا صورت گرفته و به تاييد انجمن متخصصان قلب آمريکا رسيده و در مجله نظام پزشكي ايران نيز به ثبت رسيده است، كلسترول موجود در ميگو موجب افزايش كلسترول خون نمي‌شود و آن چه كه علت اصلي افزايش كلسترول خون است، اسيدهاي چرب اشباع مي‌باشد. 
ميگو مقدار قابل توجهي املاح ضروري به خصوص فسفر و آهن دارد كه به ويژه براي كودكان در حال رشد و زنان باردار بسيار مفيد است. 
ميگوها در كل داراي چربي كمي هستند. اسيدهاي چرب امگا3 كه از دسته اسيدهاي چرب غيراشباع بوده و براي سلامت مفيد هستند، در ميگوها به وفور يافت مي‌شوند. اين دسته از اسيدهاي چرب مي‌توانند در كاهش خطر بيماري‌هاي قلبي موثر واقع شوند. اسيدهاي چرب امگا 3 همچنين اجزاي ضروري براي غشاي سلول مغز و بافت چشم هستند.
ميگو منبع غني از ويتامين‌‌هاي A, B, B6 B12, C, D, E و املاحي چون كلسيم، آهن، منيزيم، فسفر، پتاسيم، سديم، روي، مس، منگنز و سلنيوم است. علاوه بر اين كلسيم، روي، آهن، منيزيم و فسفر ميگو نسبت به ساير آبزيان بيشتر است. 
تركيبات ويژه مواد غذايي ميگو آن را به عنوان يك غذاي مناسب براي كمك به تنظيم قند خون تبديل كرده است.
ميگو منبع‌ مهم‌ سلنيوم است‌ كه‌ مصرف‌ هر 120 گرم‌ آن 80 درصد از نياز روزانه‌ بدن‌ به‌ اين‌ عنصر را تامين‌ مي‌كند.
يد يكي از عناصر مهم و ضروري براي فعاليت غده تيروييد است كه در متابوليسم نقش قابل‌توجهي دارد و ماهي يكي از منابع غني يد است.
سلنيم يكي از عناصر ضروري و مهم براي متابوليسم و سيستم ايمني بدن است كه در حفاظت سلول‌ها و بافت‌هاي بدن از راديكال‌هاي آزاد نقش قابل توجهي دارد. به‌طوري که اين ماده با اثر آنتي‌اكسيداني خود نقش چشمگيري در پيشگيري از سرطان دارد و همچنين سلنيم در بازسازي و ترميم بخش‌هاي تخريب شده دي.ان.اي نقش مثبتي داشته و در جلوگيري از تاثير سموم بر كبد موثر است. ميگو و ماهي به لحاظ دارا بودن سلنيم نسبت به گوشت قرمز و مرغ برتري دارند. مطالعات نشان داده كه مصرف روزانه 120 گرم ميگو تقريبا 80 درصد نياز روزانه سلنيم را تامين مي‌كند. اين عنصر همچنين در جلوگيري از پيري زودرس موثر است. 
آهن يكي از عناصر مهم و ضروري در ساختار آنزيم‌ها و خون است كه ماهي و ميگو از منابع غني آهن محسوب مي‌‌شوند.